از فردی پرسیدند چی کار می کنی؟ شغلت چیست؟ گفت: عضو ناجا هستم..... البته منظورم  نیروی معظم انتظامی نیست!..... پس این ناجا کدام است؟ .....گفت نیروهای آویزان! ......منظورتان چیست؟ ..... ما نیروهایی هستیم که بیست و اندی برای نظام جمهوری اسلامی کار کرد ه ایم؛ احتمالا خدمت کرده ایم؛ تجربه کسب کرده ایم؛ بعد از بیست سال گفته اند به سلامت!...... نه به سلامت نه! …..معلق شده ایم و شده ایم آویزان!

با کنار رفتنمان مشکل نداریم. ولی جایگاه و مسوولیت جدیدمان هم معلوم نیست. معلوم 

نیست در سازمان چه کاره ایم؟ تازه علاوه بر این حالا باید انقلابی بودنمان، مسلمان

بودنمان و حتی ایرانی بودنمان را هم  اثبات کنیم!

از طرفی مسوولیت اجرایی نداریم، از طرف دیگر به عنوان یک کارمند و یا کارشناس هم مشکل داریم کار کنیم! مدیران جدید نمی توانند ما را به عنوان کارشناس بپذیرند! یا معذوریت دارند و احترام می گذارند و یا ما را مخل می دانند! بنابر این ما شده ایم "نیروهای آویزان!" معلوم نیست چکاره ایم؟ آوزیزان سیستم اداری تا اجل برسد و یا زمان بازنشسگی فرا رسد.

گفتم این که نگرانی ندارد! اندکی تامل کنی می بینی بسیاری از مدیران فعلی هم عضو"ماجا" هستند! یعنی "مدیران آویزان!"؛ اندکی تامل کنی می بینی بیشتر مدیران آویزانند!

در سازمان "الف" استخدام شده اند؛ مدیریت سطح سرپرستی را در سازمان "ب" به دست آورده اند؛ ظرف مدت کوتاهی به مدیریت سازمان "ج" ارتقا یافته اند. بعد  از مدت کوتاهی از مدیریت سازمان "ه" برکنار شده اند! تازه برخی هنوز استخدام نشده اند، ولی مدیر شده اند! می بینی که، کدام آویزان نیستند؟!

به نظر شما این گونه افراد کارمند کدام سازمانند؟ تعلق به کجا دارند؟ آیا هر یک از سازمان در بدنه خود حاضرند چنین فردی را به عنوان همکار خود بپذیرند؟ سازمان اصلی شاید به سختی بپذیرد. ولی سازمان های بعدی هرگز نمی پذیرند. مثلا در وزارت کشور که بیشتر از هر جا مدیران آویزان حضور دارند، همیشه این تفکیک وجود دارد که فلانی وزارت کشوری است و دیگری وزارت کشوری نیست.

بعضی از سازمان های ریشه دار و حرفه ای در داخل کشور هم به درستی اجاز ه برگشت به نیروهایی که جابجا شده و یا مامور شده اند نمی دهند.

به عبارتی هر مدیری که پستی در خارج از سازمان خود پذیرفته به گونه ای از سازمان 

قبلی جدا شده و آویزان سازمان دوم و سوم شده است و به هیچ وجه جذب سازمان جدید

نیز نشده است. از طرفی از سازمان اصلی خود نیز جدا شده، هر چند پیوند محدودی حفظ 

کرده باشد، باز هم آویزان است.

·        مدیران آویزان فاقد تعلق سازمانی و تعهد سازمانی هستند؛

·        به محض این که فرصت جدید بهتری بر اساس معیارهای شخصی پیش بیاید، به راحتی از یک سازمان به سازمان دیگر می روند؛ ظاهرا به دنبال گمشده خود می گردند!

·        مدیران آویزان هزینه های آموزشی و هزینه هایی که در حین کسب تجربه بر سازمان تحمیل می کنند را از منظر سازمانی به هدر می دهند؛

·        مدیران آویزان غالبا منافع فردی را بر منافع سازمانی ترجیح می دهند؛

·        سازمان نمی تواند روی نیروهای آویزان برنامه ریزی و یا سرمایه گذاری کند؛

·        مدیران آویزان به هیچ سازمانی وفادار نیستند؛

·        مدیران آویزان منافع افراد و گروهای بیرونی ذینفوذ را به منافع سازمانی ترجیح می دهند.

در حالی که در بیشتر نقاط جهان جابجایی برون سازمانی رفتار نامیمون و نابهنجار اداری 

ارزیابی می شود در ایران به عنوان یک رفتارغالب مدیران حتی امتیاز ارزیابی می شود.

به گونه ای که عده ای می گویند از این پست خسته شده ام و به راحتی به سازمان دیگر

می روند.

در ژاپن اگر فردی سازمان خود را تغییر دهد در سازمان بعدی به سختی پذیرفته می شود. 

زیرا معتقدند این فرد وفادار نبوده و دوباره از سازمان ما هم خواهد رفت. چه دلیلی دارد که 

یک سازمان بر روی فردی سرمایه گذاری کند که به محض این که فرصت شغلی بالاتری را 

یافت سازمان اصلی خود را ترک کرده و به سازمان دیگری می پیوندد.

معمولا در ژاپن هر کسی که از سازمان خود می رود به شرطی در سازمان جدید پذیرفته می 

شود که مسیر خدمتی را از اول آغاز کند از طرفی رابطه اش را با سازمان قبلی قطع کند. به

همین دلیل جابجایی بین سازمانی در بسیاری از کشورها حداقل است. دلیل و انگیزه ای 

برای جابجایی افراد وجود ندارد. مخصوصا این که بخواهد رابطه اش را سازمان قبلی را

حفظ کند.

به راستی اگر این افراد شایستگی احراز پست مدیریتی را دارند، چرا در

سازمان خود مسسیر خدمتی مدیریتی را احراز و طی نکند؟ اگر نداشته اند، چرا در سازمان 

دیگر به او مسوولیت مدیریتی داده می شود؟