در آن گوشه ی تاریک شهر...کسی راه می رود...کسی دست در دست غصه ، با باور تنهایی خویش...با بغضی که شاید تمام زندگی اش در آن جاریست...با چشمانی پر از انتظار اشک...راه میرود.
او تنهای تنهاست.او با یک رویا...با یک خیال...زیر باران می دود...دستان خیالی یارش را می فشارد...
اما...دستانش مشت شده است...مشتی که پوچی آن اشک را به چشمانش می آورد...می ایستد...آسمان به حالش می گرید...اشک هایشان با هم در می آمیزد...فریاد میزند:
"خدا..."
و خدا بر رویش لبخندی میزند...
و با همان یک لبخند ، دفتر سرنوشت ورق خورد...

- سخت ترین چیز در این دنیـــــــا اثبات دوست داشتن است.

- از اس ام اس بدم میاد ! آدم هاه رو دورتر کرده بس نیست وقتی نبود صدای همدیگر رو میشنیدیم!